Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές
Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
Στην αγκάλη σου
Ω, τα χρυσά σου τα μαλλιά, που πέφτουνε σ’ ένα λαιμό κρινόλευκο, αχτίδες μού θυμίζουνε ολόλαμπρες που στ’ άσπρο χιόνι χύνονται. 5 Και τη φωνή π’ αργοκυλά κρυστάλλινη σαν μουσική αιθέρια, ποιά μούσα μαγεμένη σού τη χάρισε; ποιά ξωτική νεράιδα; Τα δροσερά σου χείλη τα κεράσινα 10 π’ ανοίγουν σε χαμόγελο, τί ηδονή όταν κολλούν στο στόμα μου σ’ ένα φιλί ατέλειωτο! Ω, δέξου με, γλυκιά μου, στην αγκάλη σου που μοιάζει με παράδεισο, 15 και με το νέκταρ του φιλιού σου πότισε τα διψασμένα χείλη μου. |
