Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές
Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
…Μα η αγάπη μου δεν πεθαίνει
Θα κοιμηθώ, μα δίχως να ξυπνήσω, ύπνο στέρφο απ’ ονείρατα. Όπως σβήνει το κάθε τι που ανάφτηκε, θα σβήσω, χωρίς αχνάρι απ’ το Είναι μου να μείνει. 5 Κάτι θα μείνει απ’ το Είναι μου. Θ’ αφήσω απέναντι μια αγάπη —όπως αφήνει στο διάβα της, στα βήματά της πίσω, το αιθέριο του κορμιού της μύρο, Εκείνη. Η αγάπη μου αυξάνει κι όλο αυξάνει, 10 της ζήσης μου όσο σώνεται το λάδι· χώρια από εμέ θα ζει γιγαντεμένη. Και πριν στερνά να κοιμηθώ ένα βράδυ, θα βουτηχτώ στου χωρισμού το θρήνο. Μια αγάπη ζωντανή νεκρός θ’ αφήνω. |
