Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές
Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
Νύχτα
Ο ήλιος ματοστάλαχτος βυθίζεται στο κύμα, στη θάλασσα το γέλιο του το πυρωμένο πνίγει, και του φωτός ο βασιλιάς —ω, φρίκη!— βρίσκει μνήμα μέσα σ’ αφώτιστους βυθούς και με τα σκότη σμίγει. 5 Απλών’ η νύχτα ελαφρά το μαύρο της σεντόνι κι αργοσκεπάζει μ’ απονιά της φύσης τ’ άσπρα κάλλη· κάθε ελπίδα χάνεται, κάθε χαρά νεκρώνει στο σκοτεινό μυστήριο που πένθιμα προβάλλει. Απ’ το βουνό προβαίνοντας, τ’ ολόχλωμο φεγγάρι 10 την κίτρινη τη λάμψη του στον ουρανό σκορπίζει, κι όλο παράξενους σκοπούς χωρίς ρυθμό και χάρη —του πόνου του ξεχείλισμα— ο γκιόνης ξεφωνίζει. |
