Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές
Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
Ηλιοβασίλεμα
Ο Φοίβος ροδοκόκκινος αργοκυλά στη δύση σέρνοντας σύννεφα χρυσά γι’ ασύγκριτη χλαμύδα· σε λίγο πίσ’ απ’ το βουνό κει κάτω θε ν’ αφήσει μισόσβηστη και θαμπερή την υστερνή τ’ αχτίδα. 5 Η θάλασσα π’ απλώνεται βουβή και νεκρωμένη ανατριχιάζει κάποτε στα χάδια του αγέρα, κι οι ψαροπούλες, ροδαλές στου ήλιου που πεθαίνει το ματωμένο βλέμμα, ξανοίγονται ώς πέρα. Η νύχτ’ απλώνει απαλά το μαύρο της σεντόνι 10 και αφανίζει άπονα κάθ’ ομορφιά και χάρη, ακούγεται το άχαρο κελάδημα του γκιόνη κι αργοπροβάλλει ντροπαλό τ’ ολόχλωμο φεγγάρι. |
