Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές
Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
Με ρώτησε
Με ρώτησ’ η μικρούλα μου φιλώντας με στο στόμα: «Πες μου, φτωχέ τραγουδιστή, ποιά δύναμη σε παίρνει και μ’ αχαλίνωτη ορμή από της γης το χώμα σ’ εμπνεύσεις ονειρόβγαλτες κι απόκοσμες σε φέρνει; 5 Ποιά Μούσα αιθερόπλαστη, ποιό μάγο αγγελούδι σφιχτοκρατεί την πένα σου σαν γράφεις το τραγούδι;» Της είπα γω: «Αγάπη μου, τα γαλανά σου μάτια —που λες πως καθρεφτίζεται στο φωτεινό τους βάθος η λάμψη η ουράνια— σ’ ονειρευτά παλάτια 10 στέλνουν τη φαντασία μου και τραγουδούν με πάθος. Το θεϊκό σου φίλημα με νέκταρ με ποτίζει και σε τραγούδια άφταστα η λύρα μου ραγίζει». |
