Στον κόσμο τούτο με τον καημό
σα να ’χω ζήσει μιας άλλης πλάσης.
Θεέ, που δεν πίστευα, σα σε βρω,
μη με κολάσεις!
5 Θεέ, που δεν πίστευα κάτου εδώ
και ίσως υπάρχεις και με δικάσεις,
και μες στ’ ακάθαρτα πνοή σου εγώ·
μη με κολάσεις!
Την κακή πράξη, τ’ άθλιο κορμί,
10 την απιστιά μου μη τα ζυγιάσεις.
Χάρη, τον άχαρο δέξου με, ω! μη,
μη με κολάσεις!
Δίκαιος κι αν είσαι, με το σπαθί
της δικαιοσύνης μη με περάσεις.
15 Πραότη, απέραντη σκεπή, ω! μη,
μη με κολάσεις!
Σαν από τοίχου στ’ άφεγγα μια
τρύπα (αμαρτία μου ώς πού θα φτάσεις;)
τον ήλιο σου έβλεπα, Θεέ! Χαρά!
20 Μη με κολάσεις!
Κι έκλαιγα ανήμπορος προς το φως
μες στη νυχτιά μου, της άλλης πλάσης.
Σώστης το δάκρυ μου ας γίνει! ο Θεός
μη με κολάσεις!
|
