Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές
Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
| Για τη ζωή και το έργο του | Το ποιητικό του έργο |
Κωνσταντίνος Π. Καβάφης (1863-1933)
© (Ατελών ποιημάτων)
Ρενάτα Λαβανίνι, Εκδ. Ίκαρος
Αρχείο Καβάφη (Ίδρυμα Ωνάση)
Το Σύνταγμα της Ηδονής
|
Μη ομιλείτε περί ενοχής, μη ομιλείτε περί ευθύνης. Όταν περνά
το Σύνταγμα της Ηδονής με μουσικήν και σημαίας· όταν ριγούν
και τρέμουν αι αισθήσεις, άφρων και ασεβής είναι όστις μένει
μακράν, όστις δεν ορμά εις την καλήν εκστρατείαν, την βαίνουσαν επί
την κατάκτησιν των απολαύσεων και των παθών.
Όλοι οι νόμοι της ηθικής — κακώς νοημένοι, κακώς εφαρμοζόμενοι — είναι μηδέν και δεν ημπορούν να σταθούν ουδέ στιγμήν,
όταν περνά το Σύνταγμα της Ηδονής με μουσικήν και σημαίας.
Μη αφήσεις καμίαν σκιεράν αρετήν να σε βαστάξει. Μη
πιστεύεις ότι καμία υποχρέωσις σε δένει. Το χρέος σου είναι να ενδίδεις, να
ενδίδεις πάντοτε εις τας Επιθυμίας, που είναι τα τελειότατα πλάσματα των τελείων θεών. Το χρέος σου είναι να
καταταχθείς πιστός στρατιώτης, με απλότητα καρδίας, όταν περνά το Σύνταγμα της Ηδονής με μουσικήν και σημαίας.
Μη κλείεσαι εν τω οίκω σου και πλανάσαι με θεωρίας
δικαιοσύνης, με τας περί αμοιβής προλήψεις της κακώς καμωμένης
κοινωνίας. Μη λέγεις, Τόσον αξίζει ο κόπος μου και τόσον οφείλω να
απολαύσω. Όπως η ζωή είναι κληρονομία και δεν έκαμες τίποτε
διά να την κερδίσεις ως αμοιβήν, ούτω κληρονομία πρέπει να είναι και η Ηδονή. Μη κλείεσαι εν τω οίκω σου· αλλά κράτει τα
παράθυρα ανοικτά, ολοάνοικτα, διά να ακούσεις τους πρώτους ήχους
της διαβάσεως των στρατιωτών, όταν φθάνει το Σύνταγμα της Ηδονής με μουσικήν και σημαίας.
Μη απατηθείς από τους βλασφήμους όσοι σε λέγουν ότι η
υπηρεσία είναι επικίνδυνος και επίπονος. Η υπηρεσία της ηδονής είναι
χαρά διαρκής. Σε εξαντλεί, αλλά σε εξαντλεί με θεσπεσίας μέθας.
Και επιτέλους όταν πέσεις εις τον δρόμον, και τότε είναι η τύχη
σου ζηλευτή. Όταν περάσει η κηδεία σου, αι Μορφαί τας οποίας
έπλασαν αι επιθυμίαι σου θα ρίψουν λείρια και ρόδα λευκά επί του
φερέτρου σου, θα σε σηκώσουν εις τους ώμους των έφηβοι θεοί
του Ολύμπου, και θα σε θάψουν εις το Κοιμητήριον του Ιδεώδους
όπου ασπρίζουν τα μαυσωλεία της ποιήσεως.
[ 1894 – 1897;]
|
