Ο Μιθριδάτης, ένδοξος και κραταιός, μεγάλων πόλεων ο κύριος, κάτοχος ισχυρών στρατών και στόλων, πηγαίνοντας προς την Σινώπην πέρασε από δρόμον 5 εξοχικόν, πολύ απόκεντρον όπου ένας μάντις είχε κατοικίαν.

Έστειλεν αξιωματικό του ο Μιθριδάτης τον μάντι να ρωτήσει πόσα θ’ αποκτήσει ακόμη στο μέλλον αγαθά, πόσες δυνάμεις άλλες.

10 Έστειλεν αξιωματικό του, και μετά προς την Σινώπην την πορεία του ξακολούθησε.

Ο μάντις αποσύρθηκε σ’ ένα δωμάτιο μυστικό. Μετά περίπου μισήν ώρα βγήκε περίφροντις, κι είπε στον αξιωματικό· 15 «Ικανοποιητικώς δεν μπόρεσα να διευκρινίσω. Κατάλληλη δεν είν’ η μέρα σήμερα. Κάτι σκιώδη πράγματα είδα. Δεν κατάλαβα καλά.— Μα ν’ αρκεσθεί, φρονώ, με τόσα που έχει ο βασιλεύς. Τα περισσότερα εις κινδύνους θα τον φέρουν. 20 Θυμήσου να τον πεις αυτό, αξιωματικέ: με τόσα που έχει, προς θεού, ν’ αρκείται! Η τύχη ξαφνικές έχει μεταβολές. Να πεις στον βασιλέα Μιθριδάτη : λίαν σπανίως βρίσκεται ο εταίρος τού προγόνου του 25 ο ευγενής, που εγκαίρως με την λόγχην γράφει στο χώμα επάνω το σωτήριον Φεῦγε Μιθριδάτα».