Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές
Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
Για τη ζωή και το έργο του | Το ποιητικό του έργο |
Κωνσταντίνος Π. Καβάφης (1863-1933)
© (Ατελών ποιημάτων)
Ρενάτα Λαβανίνι, Εκδ. Ίκαρος
Αρχείο Καβάφη (Ίδρυμα Ωνάση)
Μέρες του 1896
Εξευτελίσθη πλήρως. Μια ερωτική ροπή του λίαν απαγορευμένη και περιφρονημένη (έμφυτη μολοντούτο) υπήρξεν η αιτία: ήταν η κοινωνία σεμνότυφη πολύ. Έχασε βαθμηδόν το λιγοστό του χρήμα· κατόπι την σειρά, και την υπόληψί του. Πλησίαζε τα τριάντα χωρίς ποτέ έναν χρόνο να βγάλει σε δουλειά, τουλάχιστον γνωστή. Ενίοτε τα έξοδά του τα κέρδιζεν από μεσολαβήσεις που θεωρούνται ντροπιασμένες. Κατήντησ’ ένας τύπος που αν σ’ έβλεπαν μαζί του συχνά, ήταν πιθανόν μεγάλως να εκτεθείς. Αλλ’ όχι μόνον τούτα· δεν θα ’τανε σωστό. Αξίζει παραπάνω της εμορφιάς του η μνήμη. Μια άποψις άλλη υπάρχει που αν ιδωθεί από αυτήν φαντάζει, συμπαθής· φαντάζει, απλό και γνήσιο του έρωτος παιδί, που άνω απ’ την τιμή, και την υπόληψί του έθεσε ανεξετάστως της καθαρής σαρκός του την καθαρή ηδονή. Απ’ την υπόληψί του; Μα η κοινωνία που ήταν σεμνότυφη πολύ συσχέτιζε κουτά. [1925, 1927*]
|