Οι ελαφροί ας με λέγουν ελαφρόν. Στα σοβαρά πράγματα ήμουν πάντοτε επιμελέστατος. Και θα επιμείνω, ότι κανείς καλύτερά μου δεν γνωρίζει 5 Πατέρας ή Γραφάς, ή τους Κανόνας των Συνόδων. Εις κάθε αμφιβολίαν του ο Βοτανειάτης, εις κάθε δυσκολίαν στα εκκλησιαστικά, εμένα συμβουλεύονταν, εμένα πρώτον. Αλλά εξόριστος εδώ (να όψεται η κακεντρεχής 10 Ειρήνη Δούκαινα), και δεινώς ανιών, ουδόλως άτοπον είναι να διασκεδάζω εξάστιχα κι οκτάστιχα ποιών — να διασκεδάζω με μυθολογήματα Ερμού, και Απόλλωνος, και Διονύσου, 15 ή ηρώων της Θεσσαλίας και της Πελοποννήσου· και να συνθέτω ιάμβους ορθοτάτους, όπως — θα μ’ επιτρέψετε να πω — οι λόγιοι της Κωνσταντινουπόλεως δεν ξέρουν να συνθέσουν. Αυτή η ορθότης, πιθανόν, είν’ η αιτία της μομφής.