Νέα Ιστορία γράφεται. Στα ολάσπρα της δεφτέρια γερμένη πρωτοχάραξεν η Ελλάδα τ’ όνομά της. Για τον πρωτόφαντο χορό, δώστε, λαοί, τα χέρια, σέρν’ η Ελλάδα το χορό με τα νυφιάτικά της.

5 Της Αρμονίας ολόξανθης η Λύρα αλαφροπαίζει πρωτακουσμένο εωθινό στην ακοή των αιώνων, κάνουν αγάπη, στης Λαμπρής καλούνε το τραπέζι σταυραδερφοί κι οι αντίμαχοι στη λύσσα των κλυδώνων.

Καύχημα του Ύμνου η Ελευθεριά την τρομερή στομώνει 10 κόψη του ανίκητου σπαθιού με τη δροσιά των κρίνων, όχι του μίσους, της αγάπης είναι η Αντιγόνη, νέοι δρόμοι πρωτοχάραχτοι στο βήμα των Ελλήνων.

Και η δόξα και το σάλπισμα και η δάφνη που στολίζει χλωρή της πολεμόχαρης το μέτωπο αντρειοσύνης, 15 γλυκιές πατρίδες, πέστε μου: αξίζουν όσο αξίζει μονάχα ένα χαμόγελο στα χείλη της Ειρήνης;

Απάνου από τη σύρραξη κι απ’ τη γαλήνη απάνου και στου κελιού τη σιγαλιά και στην κραυγή της μάχης, λογής, η αλήθεια του σοφού, το δόλωμα του πλάνου, 20 ήρωες, ο λόγος του Έκτορος, ο γόος της Ανδρομάχης.

Απ’ των Ολύμπων τις πλαγιές ώς τις κορφές των Αίμων, στεριές, ποταμοί, θάλασσες, δάση, κλεισούρες, κάμποι, και ω μαύρες Λάμιες των εθνών και ω Φούριες των πολέμων άλλη, και πνέει, δροσοπνοή, κάποιο άλλο φως, και λάμπει.

25 Η Νέμεσις, κι αν οδηγεί το χέρι που ξεγράφει, πατροπαράδοτοι βωμοί και η στάχτη σας αν καίει, μεγαλοδύναμα στοιχειά κι αν κυβερνάν οι τάφοι, Νέα Ιστορία γράφεται, γιατί οι καιροί είναι νέοι.

Η θέρμη ανάβει την ορμή, θείο μπάλσαμο κι η υγεία, 30 πάντα οι αγώνες και η ζωή τους ήρωες πάντα θα ’χει, είναι ιερός ο πόλεμος, η ειρήνη τρισαγία, μας ευλογείτε από ψηλά, σας βλέπω, τουρκομάχοι!

Πάντα με την Ελλάδα σας, πάντα κι η Ελλάς μαζί σας, ναός των Εκατόχρονων και η σπιθαμή στη γη της, 35 η Ειρήνη το στεφάνωμα στην άχραντη κορφή σας που είν’ αψηλή ως η Λιάκουρα, τρανή όσο ο Ψηλορείτης.

Νέα Ιστορία γράφεται. Στα ολάσπρα σας δεφτέρια τα ονόματά σας καρτερεί, βασίλεια, χώρες, τόποι! Για τον πρωτόφαντο χορό δώστε λαοί τα χέρια, 40 η Ελλάδα, ω! ποιά προπύλαια σου ανοίγει, Πανευρώπη!