Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές
Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
Στον φίλο Μιχαήλ Αργυρόπουλο
Χόρταινε η πρώτη νιότη σου, θυμάσαι; με τραγούδια, κι από τ’ αλαργινά. Με το Μυσέ πολυποθούσες να ’σαι και ξεφάντωνες με το Ρολινά. 5 Κι απ’ το ξένο βιος ύστερα, η καλύβα της πατρίδας χλωρή σε ζει. Η στοργή της ώριμης πια νιότης σου μοτίβα γυρεύει μουσικά στη μάνα γη. Τα λουλούδια πηγαίνεις να τα δρέψεις 10 στα περιβόλια που ήσουνα παιδί, και παλιές ιστορίες να ζωντανέψεις στης σμυρνιώτισσας λύρας τη χορδή. Και της ερωτικής σου φαντασίας τους τόπους ετοιμάζεις, και καλείς 15 τη ζωντάνια κι εκεί της Ιωνίας και το λάγγεμα της Ανατολής. Στην ξαστεριάν εζούσες του ειδυλλίου. Μα ποιός το χαλασμό να φανταστεί μιας γης, και στο σταυρό του μαρτυρίου 20 τη Σμύρνη την πεντάμορφη σβηστή; Ξεριζωμένος. Και στα χώματά σου τα νέα τον παλιό καημό κρατείς άσβηστο. Μα η ζωή σε πάει κυρά σου, βοηθός και παλαιστής και οδηγητής. 25 Τρέξε —χτυπάνε, δεν προσμένουν οι ώρες— και δικηγόρος και πολιτευτής. Μα βαθιά και στις νύχτες και στις μπόρες παρηγορήτρα η Μούσα σου. Ποιητής. |
