Της αρρώστιας το λιοπύρι μες στη χώρα ήρθε να σπείρει, το χαμό, τη συμφορά, Δέσποινα Κυρά!

5 Κράχτρα και στον ήλιο η χώρα και στη νύχτα, νεκροφόρα βουβή τώρα καρτερά, Δέσποινα Κυρά!

Της αρρώστιας την τρεμούλα 10 χτύπα τη, η ζωή βρυσούλα κρούσταλλα να ρέει νερά, Δέσποινα Κυρά!

Τα ελέη σου πρωτοβρόχια στάξε ολόδροσα στη φτώχεια, 15 να μη ρεύει έτσι σκληρά, Δέσποινα Κυρά!

Ήρθες. Κράταες μες στα χέρια για λουλούδια σε πανέρια την υγεία και τη χαρά, 20 Δέσποινα Κυρά!

Χυτή μέσ’ από τ’ αστέρια, τ’ άγια αντίδωρα τα χέρια τ’ άπλωνες κι αυτά ιλαρά, Δέσποινα Κυρά!

25 Πριν να φτερωθούν, ακέρια, να φιλήσω σου τα χέρια, στήσου, ανάερα, λαμπερά, Δέσποινα Κυρά!

Να γρικήσω πάλι δώσ’ μου 30 τις φωνές λογής του κόσμου, στη γωνιά, στην αγορά, Δέσποινα Κυρά!

Όλων τις ζωούλες δώσ’ μας να χαρούμε, ως πρώτα, εμπρός μας 35 γλυκές, μ’ όλα τα πικρά, Δέσποινα Κυρά!

Γιάτρεψε, λευκή αρμονία, του σπιτιού την αγωνία, τ’ άμφια τ’ άσπρα σου ιερά, 40 Δέσποινα Κυρά!

Γύρω σου άλλαξε κι ο αέρας, θείος χορεύει μας αιθέρας μέσα στ’ άυλα του φτερά, Δέσποινα Κυρά!

45 Κι αν θνητής του κάκου επήρες τη θωριά, οι στιγμές, οι μοίρες ξωτικά μπροστά σου ωχρά, Δέσποινα Κυρά!

Μέσα μου και μες στη χώρα, 50 χαρά, υγεία, φως, καρποφόρα κι η ώρα εσέ που καρτερά, Δέσποινα Κυρά!