Όλα τα πρόσωπα είναι τα ίδια, μέτωπα, μάτια, στόματα, θωριά, όλα τα πρόσωπα είναι τα ίδια, κι όλα τα πρόσωπα είναι ξένα· και καμιά 5 το ’να με τ’ άλλο δεν τα δένει γνωριμιά, καλοπροαίρετα πρόσωπα παιγνίδια, και πρόσωπα σαν το βοριά. Και το καθένα αταίριαστη ερημιά, το ’να φωτιά αναμμένη, τ’ άλλο αποκαΐδια. 10 Όλα τα πρόσωπα είναι τα ίδια, κι όλα είν’ άμοιαστα. Μέσα μου κρατώ πετράδια πρόσωπα, προσώπατα ξεσκλίδια, την καρδιά μού κεντρώνουν, μου ρουφάν το νου και οι θολόσταχτες και τ’ άστρα τ’ ουρανού.

15 Απάνου σ’ όλα από το φέγγος προβολές χλωμές του ιδεατού που οραματίζοταν ο Πλάτων, πρόσωπα γαληνέματα φειδιακά, ω γραμμές προσώπων αγαλμάτων στη σαρκική σα να τα σκάλισε την ύλη 20 κυματιστά τρικυμιστά του Σκόπα η σμίλη. Κι εσύ Έμπουσα της ασχημιάς φιδομαλλούσα, μισεροπρόσωπη, κι εσένα σ’ αγαπώ, γιατί χωρίς εσέ πώς θα μπορούσα την ομορφιά να τη νοήσω, να την πω!

25 Πρόσωπα το σταυρό του μαρτυρίου τους που κρατάνε, πρόσωπα που την Οικουμένη σα να καταχτήσουν πάνε, σε δρόμους, γιαλούς, ξέφωτα, στα σπίτια, στα σοκάκια πρόσωπα, αλήτες πρόσωπα, προσώπατα παιδάκια, πρόσωπα που σ’ αδιάντροπο ξεφάντωμα καλνάνε, 30 πρόσωπα που δεν ξέρουν τα γεράματα τί θα ’ναι, πρόσωπα στα προσκέφαλα σαν πάντα αναπαμένα, χασισοπότες πρόσωπα, προσώπατα παρθένα, λαχανιασμένα πρόσωπα νυχτοήμερα στη στράτα, πρόσωπα που δε γνώρισαν χαμόγελα ούτε νιάτα.

35 Στ’ αρπάγια του όταν ο ύπνος μ’ αργοκράζει προτού να κλείσει μου τα βλέφαρα καλά, στ’ όνειρο μόλις που αρχινάει ν’ αργοχαράζει, στου ξύπνου ακόμα τα θολά, μπροστά μου ανάφτουν, τρεμοσβούν πανάσχημα, πανώρια, 40 γοργά γοργά, μαζί μαζί, γιά χώρια χώρια, συντρίμμια μού χαμογελούνε πραξιτελικά, σκίτσα, και χάσκουν, τέρατα λεοναρδικά, μυστηριακού κινηματόγραφου ταινίες, οι λιτανείες, 45 πρόσωπα σαν την καταχνιά και σαν τα ροδοκάλλια, δίχως ονόματα στοιχειά, δίχως κορμιά κεφάλια…

Όλα τα πρόσωπα είναι τα ίδια, κι όλ’ άμοιαστα, μέτωπα, μάτια, στόματα, θωριά, χαροποιά, ιλαρά φαντάσματα, σαν τα παιγνίδια, 50 ταράσματα σαν το βοριά.