Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές
Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
Ένα λουλούδι στα κεραμίδια
Στ’ άνανθα τα κεραμίδια του σπιτιού φύτρωσ’ έξαφνα ένα θαύμα, ένα λουλούδι. Πώς τραβούσε! Είχε τη λάμψη του ματιού, ροδοκόκκινο βυζασταρούδι. 5 Τ’ άνανθα είχαν πάρει του περιβολιού τον αέρα, το καμάρι. Στο δροσόφεγγο ανοιξιάτικο του ηλιού χαμογέλαε σαν το στόμα το βλαστάρι. Σπόρος που τον έφερε μια πνοή, 10 φτερό, σκούπα, ένα πουλάκι, μια δουλεύτρα, μια στιγμή, μιας γάστρας πρόσφορο· κι η ζωή νά τη στη χρυσή κορνίζα της μαγεύτρα! Κυβερνήτη αυτού του κόσμου, όνειρο εσύ κι όπως ο καθένας κι αν καλεί σε, 15 για μια στάλα σου απ’ τ’ άδολο κρασί που κερνάς, ό,τι κι αν είσαι, πάντα να είσαι! Μα όταν ύστερα για τ’ άνθος τη ματιά με την έγνοια ξανακάρφωσα την ίδια, πού είναι τ’ άνθος; Και στο φως και στη νυχτιά 20 χάσκουν άνανθα τα κεραμίδια. Α! του κάκου άγγελος ήρθες απλοϊκός απ’ της ομορφιάς τ’ άχραντο κράτος, θα σε σπάραξε περαστικός των κεραμιδιών ο γάτος! |
