Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές
Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
Novissima verba
Όλα φεύγουν και μ’ αφήνουν ούτε μ’ αποχαιρετούν, τα όνειρα ένα κι ένα σβήνουν, οι έρωτες πετούν. 5 Σάβανα τα πρώτα χρόνια, κρύα και τα στερνά, φαντασία, χαρά, συμπόνια, σκιάχτρα ολαδειανά. Μόνο εσύ. Σα να δειλιάζεις 10 να με χωριστείς; Πού σκορπιέσαι; Πού φωλιάζεις; Δαίμονας; Ποιητής; Του ήχου με τα δάχτυλά σου κυβερνάς το λαό. 15 Ω! στου ελέους είν’ η θωριά σου κόνισμα το ναό. Της ψυχής μου τα φεγγάρια χάνονται· η γητειά πάει, και μήτε αφήνει αχνάρια 20 μέσα στη νυχτιά. Κάθε φεγγαριού μου η χάση, φέξη· φτάνει να σε ιδώ. Μ’ εσέ γι’ άσβηστη αλλού πλάση σβήνομαι αποδώ; |
