Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές
Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
Η κραυγή
—Βόηθα με, Θεέ μου! Είναι η κραυγή του αμαρτωλού, τ’ άθεου που του ξεφεύγει όταν ο κίνδυνος τον φοβερίζει; 5 Κι όταν περάσει ο κίνδυνος, περνά κι η κραυγή σάμπως να μην υπήρξε και ποτέ; —Βόηθα με, Θεέ μου! Είναι η κραυγή βαθιά βαθιά και στ’ άδυτα κρυμμένη των αδύτων μας 10 και σωπασμένη από τα μύρια βουίσματα ολοτρόγυρα, που βγαίνει σε μιαν υπέρτατη στιγμή; —Βόηθα με, Θεέ μου! Είναι η στιγμή που ο ποιητής, 15 ελεύθερος, του στίχου μόνο υπάκουος, διαλέει το λόγο, για να προσθέσει στο έργο του μιας ομορφιάς τη χάρη που είν’ η θρησκεία του, η πίστη, αυτή; —Βόηθα με, Θεέ μου! 20 Ό,τι κι αν είσαι, ω λόγε, εσύ, της φαντασιάς μου ή της καρδιάς μου απόστολε, την ώρα τούτη δακρυόβρεχτος μου δείχνεσαι, βογκάς, με συνεπαίρνεις, η αλήθεια μου είσαι εσύ, η κραυγή: 25 —Βόηθα με, Θεέ μου! |
