Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές
Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
Τα ξένα
Σταύρωνες τα χέρια μια βραδιά στην καρδιά σου απάνου απελπισμένα, σα να σου σπαρτάριζε η καρδιά… Και καρδιά και χέρια σού είναι ξένα. 5 Στάλαζαν τα δάκρυα σου βουβά για του κόσμου τα δυστυχισμένα, τα μεγάλα σε τραβάν και τ’ ακριβά… Και όμως όλα σού είναι ξένα. Είσαι του σπιτιού η χαρά, 10 κι η γενιά περήφανη από σένα κι η γωνιά σε λαχταρίζει κι η αγορά… Φήμες, φίλτρα, σου είναι ξένα. Σα να ιδρώνεις πάντα στη δουλειά, σα να ζει η συμπόνια όλο μ’ εσένα, 15 σα να σ’ έχει των ερώτων η αγκαλιά… Πόνος, κάματος, αγάπη, — ξένα. Είσαι ό,τι δεν είσαι, ω ριζικό που δε γράφεται στης Μοίρας τα γραμμένα! Ίσκιοι εμπρός σου το καλό και το κακό, 20 μήτε σαν παιγνίδια παιδιού. Ξένα. |
