Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές
Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
L. Z. Dresden
|
Κλώνια αμάραντα πήγα να γυρέψω μέσα στο παραδείσιο καλοκαίρι· με βοήθησε να τα ξαναφυτέψω στο δικό μου τον κήπο ταίρι ταίρι 5 το γνωστικό, το φιλικό σου χέρι. Στο φιλικό, στο γνωστικό σου χέρι κράτησέ τα χλωρά ξανανθισμένα, σαν αδερφάκια γνώριμα από μένα και ταιριασμένα και άμοιαστα τα ξένα, 10 το ένα σαν κρίνο γαλανό, που ζει σε κάποιο φως ιδεατών πλασμάτων, και τ’ άλλο σάμπως ρόδο κρεμεζί στα βάθη των καημών και των αιμάτων. (Μέσα στα παραδείσια καλοκαίρια 15 και των πραγμάτων και των οραμάτων καλότυχος που δρέψει και μυρίσει το ανθοκλάδι Ροδόκρινο, που ακέρια και πλέρια μοναχά μ’ εκείνο η ζήση). 15 του Απρίλη 1921
|
