Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές
Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
45
Γραμμένο στις 26 του Γενάρη του 1917.
|
Μέσα στου κόσμου τη χαλασιά προβάλλει εμπρός μου μιαν ορασιά. 5 Κάτι περίσσα πράο, μιαν αυγή μέσ’ απ’ την πίσσα κι απ’ την οργή. Πάτημα σ’ ένα 10 σκαλί πιο απάνου τ’ ανθρώπου η γέννα του ονειροπλάνου. Σκαλί από σκάλα που μέσα στ’ άλλα 15 τέρατα τέρας πάει, πάει, πάει σα ν’ ακουμπάει στο φως της μέρας. Μέσα στην όργη- 20 τα αστράφτει κάτι: Περνάς, αϊ-Γιώργη στ’ ολάσπρο σου άτι! Κάτι περίσσα πράο, δροσαυγή 25 μέσ’ απ’ τη λύσσα κι απ’ την πληγή. Έτσι από χτίσμα βαρύ μεγάλο που μες στο σάλο 30 πέφτει, ή με πείσμα που το γκρεμίζεις, τι σα φοβέρα στέκετ’ εμπρός,— ξάφνου αντικρίζεις 35 δρόμο πλατύ, και κατιτί χλωρό, και πέρα βαθύς, λαμπρός, γλαυκός, δροσάτος, 40 κι ο αιθέρας, νά τος! Έτσι τα πέλα- γα θα πονούσαν και θα βογκούσαν, μαύρ’ άγρια κήτη, 45 όταν, —ω γέλα- σμα θείο!— γεννούσαν την Αφροδίτη! |
