Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές
Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
40
Καρδιά μου! Ακόμα σα φωνή μάνας ξυπνάς με, στόμα πρωινής καμπάνας! 5 Ακόμα, ω χάρη! μου τραγουδεί το αργό τροπάρι π’ άκουα παιδί. Μέσα στα λείψα- 10 να κάποια δίψα, ποτέ σβησμένη. Μες στα χαλάσμα- τα κάποιο πλάσμα δειλά ανασαίνει, 15 σαν αγνό κάτι, στάλα δροσάτη, και δεν πεθαίνει. Μέσα μου αισθάνο- μαι ν’ αναβρύζει 20 το καρδιοπλάνο —ποιού πόθου;— ρέμα, στις φλέβες μου αίμα. Πώς μουρμουρίζει μέσα μου αντάμα 25 δέηση και κλάμα! Πώς κοιταζόμου- να στον καθρέφτη μες στ’ όνειρό μου! Και ήμουν ωραίος 30 κι έξω απ’ τη στράτα που φέγγει λιόκαλη από τα νιάτα, μες στ’ όνειρό μου. Στο μέτωπό μου 35 στεφάνι πέφτανε και τα μαλλιά, σαν ασπρολούλουδα, σα γιασεμιά. |
