Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές
Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
[Να μιλήσω;…]
Θα δακρύσουν πονεμένοι. Να μιλήσω; Θα γελάσουν πόσοι ανίδεοι, πόσοι ξένοι! 5 Να μιλήσω; Θα ντραπείτε, κάποιοι, σαν παρθένοι, λογισμοί. Και είναι και καρδιές που μέσα τους το θυμό θ’ ανάψω. Ω! μη! Να σωπάσω; Τί θα γίνουν 10 εδώ μέσα, εδώ βαθιά κι όσα κύματα σαλεύουν κι όσα λαχταράν πουλιά κι όσοι ανέμοι αποκλεισμένοι κι όσοι πόταμοι δετοί, 15 που κανείς μηδέ τα σπρώχνει, κανείς μήτε τα κρατεί, και γυρεύουν κάποιο δρόμο να χυθούνε, να ξεσπάσουν, γιατί θάνατοι θα γίνουν 20 και θα με χαλάσουν; Λόγε, πρόβαλε, παντρέψου με τη Σιωπή! Και μιλάτ’ εσείς, Τραγούδια, τ’ αζευγάρωτου τ’ αντρόγενου οι καρποί. 25 Και μιλάτ’ εσείς, Τραγούδια, με την άφραστη ομορφιά που έχουν τα μισάνοιχτα χειλάκια στη βουβή τη ζωγραφιά. 1910
|
