Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές
Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
99
Μήτε η θάλασσα, μήτε το βουνό, πού το σπίτι και πού το περιβόλι; Σε φραγμένο μαντρί άφεγγο στενό μεροκάματος, ίδρωτας, τριβόλι. 5 Μα βλέπω από παντού τον ουρανό· και μες στης άγιας Κυριακής τη σκόλη του ονείρου η χρυσή βάρκα, και περνώ μ’ έναν κύκνο σε μια μακάρια πόλη. Ακαματιά, ανημπόρια, κούφιοι πόνοι, 10 στέρφοι καημοί και ο φόβος που μαργώνει. Καθώς πρωτόζησα άχαρα, παιδί, γραφτό πάντα να ζω και να πεθάνω. —Μα ποιός μέσα μου κι όλο τραγουδεί τραγούδι πόσο αγνό και πόσο πλάνο! |
