Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές
Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
93
Πόλεμος θ’ άρχιζε. Στα ξάγναντα, μπροστά μου, κορφή, γκρεμός· το βουνό μαύρο. Ξαφνικά το βουνό αστράφτει μες στην υπνοφαντασιά μου, σαν από φάσγανα γυμνά για φονικά. 5 Όσο κι αν έγερν’ εμέ δείλια προς τα χάμου, με μάτια πρόσμενα υψωμένα εκστατικά τα πρώτα βόλια να σφυρίξουνε στ’ αφτιά μου κι ένιωθα κάτι σα φτερό στα σωθικά. Και νά! από του βουνού την κορωμένη ράχη 10 δε χίμησε μουγκρίζοντας η αντάρα η μάχη. Το βουνό χρυσή σκάλα, κλέφτες και κουρσάροι την κατεβαίνανε, και σ’ όλους μέσα ποιός; Ένας ξεχώριζε, του Γένους το καμάρι, της Καλογριάς ο Γιος! |
