Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές
Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
87
Πώς να σε πω, ημερόφαντη οπτασία! Περπατούσα, σταμάτησες μπροστά μου, γύρω αθηναία ηλιοφωτοχυσία, η γη εκκλησιά για τη χαρά ενός γάμου. 5 Σ’ έφερνε στων νεκρών την κοινωνία κρυφή ορμή, προς τους τάφους, και —ω χαρά μου!— σμίξαν, άμοιαστων ήχων αρμονία, το βήμα σου και το περπάτημά μου. Στου θλιβερού περιβολιού τη θύρα 10 χωρίσαμε, γραμμένοι από τη μοίρα σ’ άλλο εσύ κι εγώ σ’ άλλο αραξοβόλι. Ζωή εσύ και ηδονοστάλαχτη ομορφιά στου πεθαμένου πας τη συντροφιά. Ίσκιος γυρνώ στου ζωντανού την πόλη. |
