Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές
Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
28
Η Ορτέσια, ξωθιά μάγισσα στη γάστρα, μέσ’ απ’ τα φυλλοκάρδια της φουντώνει, κι η κορόνα της άνθια, τ’ άνθια είν’ άστρα· και τ’ άστρα τα μεστώνει και τα οργώνει 5 μια ζωγράφισσα δύναμη, μια πλάστρα που ή σ’ άστρα ή σ’ άνθια ή σε καρδιές ζυγώνει, της ζωής π’ όλο κι αλλάζει είναι μοιράστρα. Και βλέπω μιαν αυγή να ξημερώνει στ’ άνθια σου επάνω μαργαριταρένια 10 κι ύστερα βλέπω μια ξανθούλα ημέρα κι ύστερα —κι από ποιόν, ποιός ξέρει! αιθέρα— τα κατάβραδα τα μενεξεδένια. Και, Ορτέσια ξωθιά, τ’ άνθια σου είναι ως να ’ναι ψυχές που από τριπλούς καημούς περνάνε. |
