Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές
Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
25
Ντραπείτε οι κούνιες και γελάστε οι τάφοι… —Δέξου μ’ εσύ! στα πόδια σου άφησέ με, πες με του τρόμου λαβωμένο ελάφι… Να ξεμυστηρευτώ σου βοήθησέ με 5 κι όσα η ντροπή δε λέει, μα η μοίρα γράφει. Κι όσα με τρώνε σαν τα συλλογιέμαι, στης ξεχασιάς το σκονισμένο ράφι βόηθα με να τ’ αφήσω. Και άκουσέ με: Μέσα μου το αίμα καίγεται και τρέμει, 10 κι είναι πληγή η ψυχή μου, ο νους μου ανέμη. Γι’ αυτό κι η ανεμοσκόρπιστη καρδιά μου του σπιτιού σου το μάζεμα γυρεύει, και ή ξώδερμη ή βαθιά η λαβωματιά μου, μα η χάρη σου είναι μπάλσαμο· γιατρεύει. |
