Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές
Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
22
Ω! τ’ όνομά της Φωτεινή. Είσ’ εκείνη; Μου τ’ άνοιξες τα μάτια όταν οι κρίνοι γελούσαν της αυγής μου· με της δύσης τα γιούλια εσύ τα μάτια θα μου κλείσεις. 5 Αν έσβησε της νιότης το καμίνι, της τέχνης νά η φωτιά, η δροσιά της φύσης. Μα ω το πιοτό από τη δική σου κρήνη! Αγέραστον εσύ θα με κρατήσεις. Θεέ της αγάπης, που έσπειρες εντός μου 10 πλατύ τον ύμνο, αντίμαχο ενός κόσμου, για την πίστη μου πώς με μακαρίζεις! Στην παράδεισο με ξαναγυρίζεις πού ημουν παιδί. Εκεί φέγγει, ω ξανθό βράδυ! το διαμαντένιο του όρθρου μου πετράδι. |
