Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές
Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
17
Τα κρίματα σου τα ξομολογιέμαι. Νεκροί γερμένοι στα έρμα μονοπάτια, (Πώς αγαπώ και πώς γοργά απαρνιέμαι!) τα βρεφικά ποιός θα σας κλείσει μάτια! 5 Κρατώ από γάστρες πράσινες κομμάτια με λείψανα γης άνανθα. Πλανιέμαι. Κι έξω από κάποια ιδανικά παλάτια στέκω ανήμπορος κι όλο συλλογιέμαι. Εσύ που και χαρά και πίκρα ακέρια 10 τα ’ζησες, και το σάρκινο άγαλμά σου χάλκινο μες στη φλόγα σα χυμένο, σπλαχνικά τα δροσάτα άπλωσε χέρια, κάμε τόπο —γιορτή το αντίκρισμά σου— στου δρόμου και στου ονείρου το δαρμένο. |
