Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές
Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
9
Μυροστάλασμα μες στο χρυσογυάλι τίποτε από καιρό δεν έχει μείνει· σκύψε απάνου του και σε περιχύνει μιας βαριάς μυρουδιάς ηδονοζάλη. 5 Κι αν ανύπαρχτο, πώς υπάρχει πάλι, πάντα πώς το σωμένο μύρο δίνει το άρωμά του, πώς κάνει μυροκρήνη το μικρογυάλι αστέρευτη μεγάλη! Κάθε φορά που η πιθυμιά με σέρνει 10 στ’ αδειανό μυρογυάλι και τ’ ανοίγω, πώς με μεθάει και πώς με συνεπαίρνει στοιχειού φιλί! Κι αισθάνομ’ ένα ρίγο σα να με ψάχνει κάτι που έσταζ’ αίμα και ήταν κορμί, και τώρα έγινε πνέμα. |
