Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές
Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
4
Και, φίλε μου ή κριτή μου, πρέπει ακόμα να γνωρίζεις πως ό,τι τραγουδούμε, κι αν μέσα μας —πιστεύουμε— τ’ ακούμε, δεν είν’ αίμ’ από το αίμα μας και σώμα 5 κι απ’ το σώμα μας πάντα· ξένο χώμα, και την πνοή μας πλάστες τού φυσούμε, με μάτια αστέρια εφτάψυχο το ζούμε, βρύση αρμονίας τού κάνουμε το στόμα. Τραγουδιστή, προίκα πλούσια κρατείς 10 απ’ τον πατέρα θεό το χρυσομίτρα και λες: —Μόνο το που βογκάει εντός μου δράμα δεν παίζω στη σκηνή του κόσμου· και του ξένου εγώ θείος υποκριτής και η Φαντασία τρανή σκηνοτεχνίτρα. |
