Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές
Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
17
Δυο φτωχοί. Μη ντραπείς, Μούσα αρχόντισσα, μη, τη μοιρόγραφτη ορμή και το δράμα κι αντάμα της αγάπης το θάμα στους ρυθμούς σου να πεις! |
Δυο φτωχοί. Μια γυναίκα κι ένας νιος δουλευτής μες στο ρέμα βρέθηκαν μιας ορμής δυνατής. Στην απόμερη αυλή πόσες νύχτες γιορτάσαν 5 την αγάπη! Χορτάσαν αγκαλιά και φιλί. Μα ω του νιου ριζικό! Του σπαράζει το τρένο —τί θεριό γαυρισμένο!— 10 το κορμί ερωτικό. (Και η γυναίκα; φτωχή!) Το κορμί του κομμάτια, και κλεισμένα τα μάτια, και καπνός η ψυχή. 15 Και η γυναίκα; βουβή. Δε θρηνεί, δε στενάζει· το πιστόλι τινάζει τα μυαλά της, και σβει. Γύρω ο κόσμος; Χαζοί! 20 —Σφιχτοβάσταχτοι ομάδι και στο φως και στον άδη, δε σας θάψαν μαζί!— Ω! οι τυφλοί και οι πεζοί! —Μα οι νεκροί γίναν ίσκιοι, 25 πάλ’ η αγάπη τούς βρίσκει, πάλ’ η αγάπη τούς ζει. Στην απόμερη αυλή σιωπή μεσονύχτια. Στης αγάπης τα δίχτυα 30 σπαρταράει το φιλί. Και ξυπνά το πουλί και τρομάζει. Αγκαλιάζει ο ίσκιος ίσκιον. Ουρλιάζει στην αυλή το σκυλί. 35 Δυο φτωχοί. Μια γυναίκα κι ένας νιος δουλευτής μες στο ρέμα πνιγήκαν μιας ορμής δυνατής. |
