Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές
Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
15
Και χυμένη στην πλάση μουσική σιγαλιά. Δεν ξυπνήσαν ακόμα της αυγής τα πουλιά. Μπαλσαμώνει το πεύκο και μεθάς, κιτριά, σαν να σβήνουν τα φέγγη, σα να φέγγει η σκιά. 5 Το ξημέρωμα, θάμπος και γλυκό και απαλό, χάδι ονείρου σε ύπνο από δάκρυα θολό. Κερωμένα όλα γύρω, και προσμένεις να βγει για πρωτόφαντον ήλιο μια πρωτόφερτη αυγή. Σκίζει ξάφνου τη γλύκα της στιγμής μια φωνή, 10 βογκητό λαβωμένου, κολασμένου ποινή. Δαρμός, θρήνος, τραγούδι πικρό, ξώφρενο αργό: Το χορτάρι ποτίζω με τα μάτια μου εγώ. Και σκεπάζεις τα πάντα, μοιρολόι ορθρινό, σαν το γνέφι της μπόρας το γαλάζιο ουρανό. 15 Και το στόμα της πλάσης μόλις είχε ανοιχτεί ροδαρό της ημέρας το φιλί να δεχτεί, κλαίει με κλάμα γυναίκας και αχερό και στριγκό. Το χορτάρι ποτίζω με τα μάτια μου εγώ. |
