Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές
Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
9
Για τα σπίτια στους χτίστες —πιο πολύ δε φελώ— μεροκάματου σκλάβος, κουβαλώ τον πηλό. Με το κρύο, με τη λάβρα, του γιαπιού τα σκαλιά κατεβαίνω, ανεβαίνω· δε λυπάται η δουλειά. 5 Το βαρύ πηλοφόρι με πληγιάζει, πονώ, μακαρίζω την πέτρα και τη λάσπη φτονώ. Όμως αν ξεπροβάλει σπλαχνικιά μια στιγμή με μια ψεύτικη ανάσα, μ’ ένα μαύρο ψωμί, και την ψεύτικη ανάσα και το μαύρο ψωμί 10 τα ξεχνώ, δεν υπάρχουν· η ψυχή μου είν’ ορμή. Με το χέρι που, σκλάβος, τον πηλό κουβαλώ για τα σπίτια στους χτίστες, με τον ίδιο πηλό κάνω εικόνες που ζούνε, ψυχές πλάθω, κορμιά· κι αν η μοίρα τους είναι να χαθούνε μια μια 15 δίχως νά βρουν τη δόξα του μαρμάρου λαμπρού, λυτρωτή των εικόνων… (ω! οι χτυπιές του καιρού!) Μιας στιγμής είναι εικόνες, α! μα ζουν, και κορμιά και ψυχές· κι εγώ πλάστης· χαράς κόσμος η ερμιά. Μεροκάματου σκλάβος —πιο πολύ δε φελώ— 20 για τα σπίτια στους χτίστες τον πηλό ας κουβαλώ. |
