Η ΕΜΠΝΟΗ

Α! μη με σφίγγεις, τέρας! Πονώ, πονώ, πονώ. Γη και ουρανός το λένε, η λευτεριά είμαι, ξένε 5 η λευτεριά είμαι· τρέμε! Στ’ απέραντα άφησέ με παντού να τρέξω, αγέρας, να πάω ψυχή και νά μπω παντού, να καίω, να λάμπω. 10 Μέσα στην αγκαλιά σου ματώνομαι, πονώ, γη χάνω και ουρανό… Κατάρα στα φιλιά σου!

Ο ΣΤΙΧΟΣ

Κι αν ποθείς να πετάξεις 15 και στα πάντα ν’ αράξεις και τα γκέμια ν’ αδράξεις του Πηγάσου, έρωτά μου, σ’ εμέ ολάκερη δώσου· με το φως του όλο εμπρός σου 20 για να φέξει ο θεός σου, στη στενή φυλακώσου στη ρουφήχτρα αγκαλιά μου.

Η ΕΜΠΝΟΗ

Α! μη με σφίγγεις, τέρας, μολεύει κι η αναπνιά σου… 25 —Μα αιστάνομαι κοντά σου και μέσα μου, άρχοντά μου, το σκιάχτρο κάποιου γάμου στα σπλάχνα μιας μητέρας. Και ζει και σβει σ’ εμένα 30 μιαν Άρτεμη παρθένα.

Ο ΣΤΙΧΟΣ

Μάνα εσύ για ποιά γέννα! Και γιγάντοι από μένα τα παιδιά σου ένα ένα θα υψωθούν, θα γιορτάσουν· 35 τα δικά τους λημέρια πλάι κι εκείθε απ’ τ’ αστέρια… Με τεράστια τα χέρια τους μακάριους θα φτάσουν.

Η ΕΜΠΝΟΗ

Σφίξε με, σφίγγε, τέρας, 40 τώρα είδα! Με ανασταίνεις, εσύ είσαι, που με δένεις, και η μοίρα και ο πατέρας. Πονώ. Ας πονώ! Τι πλάστρα είν’ η βιάστρα αγκαλιά σου, 45 τα μπράτσα σου Πηγάσου φτερά, και τα φιλιά σου είν’ ο ουρανός με τ’ άστρα.