Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές
Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
Στο Δελμούζο
Τα σκολειά χτίστε! («Η Πολιτεία και η Μοναξιά»). |
Φίλε, η Δάφνη τα φύλλα και τα βάγια κι αν τα ’στρωσε πυκνά για να πατήσουν οι στρατοί που τους πύρωσε της Νίκης ο Κωσταντίνος, 5 στων Ελλήνων τη γη, της Δάφνης είναι τα φύλλα αμάραντ’, άσωστα τα βάγια. Ερωτικά, σε χέρια, προς εσένα, νύφη απολλώνεια, τα φύλλα γέρνει και τα βάγια η Δάφνη· 10 για να περάσεις γίνεταί σου δρόμος, και για να στολιστείς, «Δική σου, λέει, κορόνα εγώ ειμαι, γιατί εγώ δε γεννήθηκα μονάχα για να πλουμίζω τα αιματόβρεχτα όπλα 15 και τα μέτωπα γαύρα να σφραγίζω των αντρειωμένων. Όμοια χλωρή σε κάποια περιβόλια, κι ας τα πετροβολάν αλλόφυλοι όχλοι, κάποιους εργάτες αγκαλιάζω, κάποιους 20 ήρωες του Λόγου». Φίλε, κι εγώ αγαπητικός της Δάφνης, ζώντας πάντ’ αποκάτου απ’ τη ματιά της, χύνω στον άξιο στον κατατρεμένο το φως των ύμνων. 7 του Μάη 1914
|
