Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές
Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
Κασσιανή
Κύριε, ἡ ἐν πολλαῖς ἁμαρτίαις…
|
Κύριε, γυναίκα αμαρτωλή, πολλά, πολλά, θολά, βαριά τα κρίματά μου. Μα, ω Κύριε, πώς η θεότη Σου μιλά μες στην καρδιά μου! 5 Κύριε, προτού Σε κρύψ’ η εντάφια γη από τη δροσαυγή λουλούδια πήρα κι απ’ της λατρείας την τρίσβαθη πηγή Σου φέρνω μύρα. Οίστρος με σέρνει ακολασίας… Νυχτιά, 10 σκοτάδι αφέγγαρο, άναστρο με ζώνει, το σκοτάδι της αμαρτίας· φωτιά με καίει, με λιώνει. Εσύ που από τα πέλαα τα νερά τα υψώνεις νέφη, πάρε τα, Έρωτά μου, 15 κυλάνε, είναι ποτάμια φλογερά τα δάκρυά μου. Γείρε σ’ εμέ. Η ψυχή μου πώς πονεί! Δέξου με Εσύ που δέχτηκες και γείραν άφραστα ώς εδώ κάτου οι ουρανοί 20 και σάρκα επήραν. Στ’ άχτραντά Σου τα πόδια, βασιλιά μου Εσύ θα πέσω και θα σ’ τα φιλήσω και με της κεφαλής μου τα μαλλιά θα σ’ τα σφουγγίσω. 25 Τ’ άκουσεν η Εύα μες στο αποσπερνό της παράδεισος φως ν’ αντιχτυπάνε, κι αλαφιασμένη κρύφτηκε… Πονώ, σώσε, έλεος κάνε. Ψυχοσώστ’, οι αμαρτίες μου λαός· 30 τα ξεδιάλυτα ποιός θα ξεδιαλύσει; Αμέτρητό Σου το έλεος, ο Θεός! Άβυσσο η κρίση. |
[] |
