Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές
Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
Κατίνα Ψύχα
Κάπου την είδα, κάπου, να διαβαίνει, Ψυχή πλασμένη μόλις από αέρα· σαν από αύρα μοσκοποτισμένη στο διάβα της η στράτα πέρα ώς πέρα, 5 ανάσταινε και η στράτα η σκονισμένη· χάιδιο ξανθό τριγύρω της και η μέρα… Κάπου την είδα, κάπου να διαβαίνει. Την ξανάειδα· το φτερωτό κοντύλι στο μαργαριτόχερο κρατούσε· 10 κάτου απ’ του Λόγου το χρυσό καντήλι τα σιγαλά βιβλία μελετούσε, κι απάνου στο γραμμένο της τ’ αχείλι γλυκά μια ξένη γλώσσα κελαηδούσε. Την ξανάειδα. Το φτερωτό κοντύλι. 15 Συντριμμένο το φτερωτό κοντύλι; Αργό και κρύο κατάπεσε το χέρι; Βοριάς το συνεπήρε το καντήλι; Το ρηγικό κορμί τού δράκου ταίρι; Ποιά Εδέμ, ω χρυσαυγούλα, σ’ είχε στείλει, 20 και ποιά σε ξαναδέχτηκε; ποιός ξέρει! —Και φορούσες κορόνα ένα κοντύλι. 1907
|
