ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ

—Τ’ Όνειρο εγώ ειμαι της ζωής και λάμπω και στα βαθιά της άβυσσος και στον ουράνιο κάμπο, κι απ’ το γουλί ώς τον άνθρωπο, και το βουνό κι η στάλα, όλα τα δένει μια ψυχή κι είν’ όλα τρισμεγάλα. 5 Εγώ ειμαι τ’ Όνειρο το πιο λαχταριστό του κόσμου. Τραγουδιστή, γίνε δικός μου.

—Τ’ Όνειρο εγώ ειμαι της παλικαριάς, με την πνοή μου γιγαντεύω την πατρίδα, συντρίβω τους οχτρούς της κι είμαι σα βοριάς, 10 και κάνω κεραυνό το χέρι του Λεωνίδα. Εγώ ειμαι τ’ Όνειρο το πιο ιερό του κόσμου. Τραγουδιστή, γίνε δικός μου.

—Εγώ ειμαι τ’ Όνειρο της ομορφιάς, το μαγικό το μήλο που μαζί νεκρώνει και ανασταίνει, 15 όταν ο πόλεμος λυσσάει στον κάμπο τον τρωαδικό, κεντάει στ’ ανυφαντό πανί τον πόλεμο η Ελένη. Εγώ ειμαι τ’ Όνειρο το πιο περήφανο του κόσμου. Τραγουδιστή, γίνε δικός μου.

—Τ’ Όνειρο της αγάπης είμαι, γλυκοσμίγω 20 τα πάντα, κρέμουντ’ από με κούνιες, φωλιές και τάφοι· αμπέλι κάνω καρπερό το χέρσο το χωράφι για να ’χει πάντα πλούσιο και ο θάνατος τον τρύγο. Εγώ ειμαι τ’ Όνειρο το πιο γλυκό του κόσμου. Τραγουδιστή, γίνε δικός μου.

25 —Εγώ ειμαι της σοφίας τ’ Όνειρο· περνώ και γέρνω και ξεχάνομαι στ’ αθάνατα βιβλία, μέσα στων ιδεών τον ουρανό δοξολογώ του νου την παντοδυναμία. Εγώ ειμαι τ’ Όνειρο το πιο ακριβό του κόσμου. 30 Τραγουδιστή, γίνε δικός μου.

—Τ’ Όνειρο της γαλήνης είμαι, στ’ άφταστα ύψη άνθος υπέρλευκο χωρίς καμιά ευωδία, βλέπω σα ζωγραφιά κατάβαθα τη θλίψη, του Βούδα είμ’ ο παράδεισος και η τέχνη του Φειδία. 35 Εγώ ειμαι τ’ Όνειρο το πιο μακαριστό του κόσμου. Τραγουδιστή, γίνε δικός μου.

—Κι εγώ ειμαι τ’ Όνειρο του Απείρου, χάος που φωσφορίζει δίχως να ’χει αρχή και τέλος· είμαι το όνειρο του ονείρου, 40 το αμάθευτο και τ’ άπιαστο που βασανίζει την ψυχή. Εγώ ειμαι τ’ Όνειρο το πιο γιγάντικο του κόσμου. Τραγουδιστή, γίνε δικός μου.

Ο ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΗΣ

Ζωή, Παλικαριά, Ομορφιά, κι Αγάπη και Σοφία, κι Αγάπη και Σοφία, 45 της Γαλήνης ξανάσασμα, βασάνισμα του Απείρου, βασάνισμα του Απείρου, καρδιές του κόσμου, Ονείρατα, των όλων οι μαγνήτες, των όλων οι μαγνήτες, τα έργα εσείς τα σπέρνετε τα πολυφουμισμένα, 50 τα πολυφουμισμένα, δικός σας ο Τραγουδιστής, του καθενός σας και όλων, του καθενός σας και όλων, κι από μια σπίθα της φωτιάς του καθενός φωτιά ειναι, του καθενός φωτιά ειναι! 55 Εσείς τη χρυσοπλέκετε μ’ αστέρια εφτά την Πούλια, μ’ αστέρια εφτά την Πούλια, το Ουράνιο Τόξο εφτάχρωμο κάνετ’ εσείς να λάμπει, κάνετ’ εσείς να λάμπει, εσείς της δίνετε φωνή της Λύρας της εφτάχορδης, 60 της Λύρας της εφτάχορδης, και σα στη Λύρα ο Ποιητής απλώνει αγνά τα χέρια του, απλώνει αγνά τα χέρια του, εσείς το θείο τραγούδι του εφτάψυχο το κάνετε, εφτάψυχο το κάνετε!