Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές
Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
Στον καπετάνιο που σκοτώθηκ’ εκεί πέρα
Σε κλαίνε του χλωρότατου Μοναστηριού τ’ αηδόνια, σε διαλαλούν απ’ τις κορφές αϊτοί μακεδονίτες. Σιγαλός, ήμερος και αγνός, μα κι αντρειωμένος, και είχες τριαντάφυλλο στην όψη σου κι ατσάλι στην καρδιά σου, 5 κι υψώνοσουν, ομορφονιέ, σαν ένα κυπαρίσσι που του σαλεύει την κορφή κι έν’ αλαφρό αγεράκι, κι απ’ τον κορμό του πλάθεται το δυνατό καράβι. Στον τόπο που σκοτώθηκες φύτρωσε δέντρο· παίρνουν τ’ άνθια του οι νιες και τους βαθιούς ωριοστολίζουν κόρφους, 10 κι όσοι τού τρώνε τους καρπούς γίνονται παλικάρια. 1907
|
