Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές
Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
18
Ονειρεύομαι, πλάθω, ζω το στίχο στα λιγνά μου τα χέρια από παιδάκι· τον έχτισα τριγύρω μου σαν τοίχο, σα σηκωμού τον έστησα μπαϊράκι· 5 σαν ποτήρι, και πρόσφερα με κείνο το νερό, το κρασί και το φαρμάκι. Μα ο κεραστής εγώ, κι εγώ τα πίνω· το στόμα ξένο, ανόρεχτο του κόσμου. Πότε αμύριστο, αμάραντο είναι κρίνο 10 μιας μαστοριάς ο στίχος ο δικός μου, πότε χορτάρι ηλιοθρεμμένων τόπων, και πότε ωμά τον αμολά ο θυμός μου φασκέλωμα στα μάτια των ανθρώπων. |
