Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές
Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
Η βαλανιδιά
Τα περιβόλια από τη μια, τ’ αμπέλια από την άλλη, κι η δημοσιά κακόστρωτη και χιλιοπατημένη· στη μέση μια κατόχρονη βαλανιδιά μεγάλη πάντα σα να ξαπλώνεται, πάντα σα ν’ ανεβαίνει. 5 Μα κάτου από τον ίσκιο της την ώρα που περάσεις, όσα μπροστά, όσα γύρω σου τα χάνεις, τα ξεχνάς, κι αιστάνεσαι σα ν’ άγγιξες μες στην καρδιά της πλάσης, και με του δάσους το κρασί το πράσινο μεθάς. Φτάνει ένα δέντρο στο ναό της Φύσης να σε μπάσει, 10 και φτάνει, για να τη χαρείς την άνοιξη, μια γάστρα· για να σε φάει δρακόντισσα κι η αγάπη,— ένα κοράσι· λίμνη, και μου καθρέφτιζες τον ουρανό με τ’ άστρα. |
