Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές
Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
Αφιέρωμα
Απλά και σιγομίλητα τραγούδια, νά τα, εσένα, Παιδί μου, αποζητάνε, της νιόνυφης κιθάρας σου ψιθύρισ’ τα ένα ένα, στη γλώσσα της τα ρύθμισα, της αρεσιάς σου να ’ναι. 5 Γυρίζω στα χαλάσματα της νιότης μου εκεί κάτου, της νιότης που τη σκότωσα, που δεν την έχω ζήσει, ξυπνώ το μάγο Αντίλαλο, με τ’ αντιλάλημά του χορεύουν ίσκιοι το συρτό, γλυκό κρατά μεθύσι. Εσύ της νιότης σου και νου και χέρια να της δώσεις, 10 να χτίσει γερό σπίτι. Μούσα στις Μούσες η Αρετή. Και να σφιχτανταμώσεις την άρπα του τραγουδιστή με τ’ όπλο του πολίτη. (Μα, ποιός το ξέρει, πιο πολύ, κι απάνου κι από τ’ άστρα, κι από της Τέχνης την κορφή κι απ’ της Ιδέας το βάθος, 15 μην είναι η θέαινα η φωτιά, και η πλάστρα και η χαλάστρα, πιο απάνου κι απ’ την Αρετή, τέλος και αρχή· το Πάθος). |
