Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές
Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
Στο κορμί
Δόξα στ’ ανθρώπου το κορμί! Στη σάρκα, που σαν καλοκυβέρνητο καράβι σιδερένιο στα πλάτια του πελάγου βαστάει του ανέμου τους δαρμούς, τους δρόμους 5 και τα λιοπύρια. Δόξα στα χέρια, ω χέρια προκομμένα, σα σπαθιά δυνατά και σαν αλέτρια, στα πόδια που ματώνεστε περνώντας τα φτερά, δόξα στο χορταριασμένο 10 βράχο του στήθους. Το φέγγος του ματιού και του προσώπου την αντρίκεια ψυχή και του στομάτου τ’ οργισμένο τ’ ανάκρασμα δοξάζω, των Ηρακλήδων τα ραβδιά, τα νιάτα 15 των Αντινόων. Δοξάζω το κορμί, που αποτολμάει στη μέρα αγνάντια ολόγυμνο, απ’ τ’ αρπάγι άγγιχτο της ακάθαρτης Αρρώστιας, θεϊκά να μετρηθεί με τη γαλήνη 20 των αγαλμάτων. Στο κορμί δόξα, ρόδο της Υγείας, και υπέρτατο χαμόγελο της Ύλης, και σύγνεφο, που κλει τ’ αστροπελέκι, στο Πνεύμα, πὄγινε από πλάστης πλάσμα, 25 στο κορμί δόξα! Στο κορμί δόξα, που και κείνο πλάθει με την ορμή της πύρινης αγάπης τα ωραία παιδιά, τα λιονταροθρεμμένα παλικάρια, τους πόλεμους, τις νίκες, 30 και τις πατρίδες! 1896
|
