Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές
Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
Η αρχή
Σε ξένη χώρα γυριστής καλέστηκα σε γάμο, η νύφη είναι πεντάμορφη, και μάγος ο γαμπρός, και καβαλάρης βρίσκομαι και τρέχω να προκάμω· δεν έχει ο δρόμος τελειωμό κι όλο τραβάω εμπρός. 5 Όλο και δρόμος, κι όλο εμπρός· μα όσο να φτάσω σε άκρη, του αλόγου ασημοπέταλου βαστώ τη γαύρη ορμή, και συμμαζεύω συνετά του ταξιδιού τα μάκρη με κάποιους ήχους που ξυπνούν εντός μου σαν καημοί. Ήχοι παλιοί και γνώριμοι μου γλυκοψιθυρίζουν 10 των γυναικών τις ομορφιές, τους ίσκιους των σπιτιών, λουλούδια μού μοσκοβολάν κι ανθοί που δε μυρίζουν έχουν τη γλώσσα των βουβών ολάνοιχτων ματιών. Και ξανασμίγω αθέλητα και ξαναλέω τη ρίμα που αντιλαλεί μονότροπα τις φλόγες των καρδιών, 15 κι όσα φιλάκια σπαταλά στην αμμουδιά το κύμα κι όσα πουλάκια κελαηδάν στα χείλη των παιδιών. |
