Πέρα εκεί στην τέλειωση του κόσμου, πέρα εκεί στην άκρη τ’ ουρανού φωτολάμπει ο Πύργος του Ήλιου και το θάμπωμα του νου. 5 Αντρειωμένα βασιλόπουλα, το καθένα δόξα ενός λαού, βγήκαν σε κυνήγι απίστευτο, και σταμάτησαν αυτού. Ήρθεν ο Ήλιος, ήρθε ο δράκοντας, 10 ήρθε ο γίγαντας ο αλύπητος· τρισαλιά του όποιου σιμώνει πέρα εκεί στην άκρη τ’ ουρανού… Και ήρθεν ο Ήλιος με τα μάγια του, και τα βασιλόπουλα λιθώνει!

15 Ούτε γαλανό, ούτε πράσινο, ίσκιος ούτε, ούτε πνοή· μόνο ολόγυρα ένας θάνατος από φως κι από αστραπή. Και στον πύργο μέσα κι έξω, 20 σαν από τεχνίτη στυλωτοί, στέκονται, αγαλμάτων κόσμος, των ρηγάδων οι βλαστοί. Από τα βαθιά σβησμένα μάτια κάτι κάτι σα ματιά 25 πολεμάει για να προβάλει. Σα να καρτερούν οι λιθωμένοι κάποιο απάντεχον αρμένισμα πέρα από του κόσμου τ’ ακρογιάλι.

Ω βασιλοπούλα υπέρκαλη, 30 και ήρθες αποπέρα, λυτρωτής, κι έφεξε ώς κι ο πύργος του Ήλιου από φως μιας νέας αυγής. Ξέρεις το κροντήρι που ανασταίνει, και να τό βρεις πας, και αργοπατείς· 35 πυργοφύλαχτο είναι το κροντήρι με το νάμα της ζωής. Και το δράκοντα δαμάζεις, και το νάμα παίρνεις της ζωής, και τα βασιλόπουλα ραντίζεις, 40 και τα βασιλόπουλα ξυπνάς· και σαν ήλιος πιο γιγάντιος, καθώς φεύγεις, ξεχωρίζεις!