Πόλεμοι μακρινοί, φουρτούνες, ξένοι τόποι
σου τον κρατάν το σύντροφο χρόνια και χρόνια,
σε φοβερίζουν κίντυνοι και καταφρόνια,
έγνοια, πλάνη, κι οργή σε ζώνει, Πηνελόπη.
5 Οι οχτροί σου γύρω, και σιμά σου οι χαροκόποι,
κι εσύ μονάχ’ αυτόν ακούς, κοιτάς, προσμένεις,
στον αργαλειό σου απάνω υφαίνεις και ξεϋφαίνεις
το γνέμα της πιστής αγάπης, Πηνελόπη.
Απ’ τα καλά που Ασία χαίρεται κι Ευρώπη
10 καλό είναι το φιλί πιο μέγα το δικό σου,
και πιο ψηλός από ’να θρόνο ο αργαλειός σου,
και σα βωμός το μέτωπό σου, ω Πηνελόπη.
Κι ένα μονάχα ξέρουν και θεοί κι ανθρώποι
από τον αργαλειό σου κι απ’ το μέτωπό σου
15 κι απ’ το φιλί σου πιο τρανό· το σύντροφό σου,
το βασιλιά που όλο σού λείπει, ω Πηνελόπη.
Αλλά κι αν τον κρατάν μακριά σου ξένοι τόποι,
πόλεμοι μακρινοί και οι Σκύλλες και οι Σειρήνες,
απ’ την ψυχή του δεν το σβήνουν ούτε κείνες
20 τ’ ολάσπρο φως του στοχασμού σου, ω Πηνελόπη!
|