Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές
Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
Τί λέει η λιμνοθάλασσα
Έχω της λίμνης τη γλυκάδα και την πίκρα της θάλασσας, μα τώρα, αλίμονό μου! ακούω τη γλύκα σα σταλιά, σαν άβυσσο την πίκρα, γιατί ο χειμώνας πλάκωσ’ ο κουρσάρος, και ήρθε 5 κι ο χάρος ο βοριάς· το γαλανό μου το αίμα χύθηκε λίγο λίγο από τις φλέβες μου όλο και πάει να ζωντανέψει τα βαθιά κανάλια, με τύλιξ’ ένα σάβανο φυκοπλεμένο, του τάφου μου λιθάρια τα νησάκια μου είναι, 10 και τα καλαμοκάμωτα γυροβολίδια του τάφου μου δεντράκια απότιστα γειρμένα. Μα και στου Χάρου μέσα την αγκάλη ακούω μέσα μου μια κρυφή και μια βουβή λαχτάρα σαν της μαρίδας το σπαρτάρισμα όταν πάει 15 και την τρυπάει κι έξω τη σέρνει το καμάκι. Γιατί ονειρεύομαι το πνεύμα της αγάπης, και της καλοκαιριάς το φίλημα προσμένω, και της ανάστασης τον άγγελο προσμένω, εσένα, ονειρευτό, λατρευτό μαϊστράλι! |
