Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές
Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
Η Φαντασία
Παραμονεύει του Καιρού η αράχνη και στα φαρμακεμένα της τ’ αρπάγια ολάγρυπνη γλιστράει, χιμάει, κι αδράχνει το χάλασμα· (ω, τα κάλλη τα τρισάγια!) 5 Του κάκου τ’ αντιστύλια και τα μάγια, του κάκου να γλιτώσει το όλο ψάχνει λαός σοφών· του χρόνου τ’ αποφάγια σκορπίζονται και πάνε σαν την πάχνη. Τότε ψηλάθε απ’ της Ιδέας τη χώρα, 10 θεά θεών, κατέβηκε και στάθη η Φαντασία· και πάει και ξαναπλάθει, στον ίδιο τόπο που έρευε ώς τα τώρα το χάλασμα, (ω, τα χέρια της και μόνα!) αχάλαστο τον πρώτο Παρθενώνα. 1896
|
