Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές
Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)
Ανάγλυφο της Κυνηγήτρας
Στο γλύπτη Βρούτο
|
Έτσι αλαφρόστολη γοργή πού πας, ω Κυνηγήτρα; Της Αρκαδίας παράτησες τη δασωμένη χώρα και τρέχεις του Ιππολύτου σου να πάρεις τ’ άγια δώρα, ω σκέπη των αγνών, των αγριμιών ω καταλύτρα; 5 Της παρθενιάς αγριόκρινε στα ολύμπια μέσα φύτρα, ω του βουνού βασίλισσα, που λάμπεις τοξοφόρα, ζηλεύω αυτόν που αγνάντεψε σε μιαν αστόχαστη ώρα την αστραπή της γύμνιας σου, την άκαρδη εκδικήτρα. Αλλ’ όμως κρυφανοίγοντας, λευκή σαν το φεγγάρι, 10 τα χείλια που μοσκοβολάν από την αμβροσία, λες: «Της Λητώς αθάνατη μ’ έπλασ’ εμένα η χάρη κάτου απ’ τον ίσκιο του ιερού δεντρού στην Ορτυγία· μα τώρα κι άλλη μια φορά στο ευγενικό λιθάρι ο νέος τεχνίτης μ’ έπλασε με νέαν αθανασία». 1895
|
